Opera met een Rotterdams accent
Algemeen Dagblad, 27 april 1998 – door Jaqueline Storm
Sommige, wat oudere dieren in Diergaarde Blijdorp moeten – als ze daar tenminste toe in staat zouden zijn – behoorlijk wat operaliederen kunnen meeneuriën. Voordat de Rotterdamse Doelen in 1966 werd geopend, trad het Rotterdams Operakoor namelijk regelmatig op in de midden in de dierentuin staande Rivièrahal om opera’s als Nabucco ten gehore te brengen. Naar verluidt heeft zelfs Cristina Deutekom er nog als soliste met het koor gezongen.
“In de tijd dat ze nog in een kort zwart jurkje op het podium stond”, grinnikt vice-voorzitter Leendert Hoogenwerf. Dat kan de diva met de snelle coloratuur zich helaas niet helemaal meer herinneren. En in welk jaar ze nu ook al weer ‘die fantastische beker’ van ‘die lieve mensen’ van het Rotterdams Operakoor kreeg, weet ze ook niet meer precies. “Toen ik in ’84 in het ziekenhuis lag?” Echtgenoot Jaap brengt uitkomst: “Bij je 20-jarig jubileum als zangeres in 1982.”
Hoe het ook zij, La Deutekom en het Rotterdams Operakoor hebben een ‘speciale band’. Daarom was de ooit door Willem Duys als ‘zingende huisvrouw’ aangekondigde Deutekom natuurlijk bereid het Rotterdams Operakoor te helpen bij de voorbereidingen voor het 75-jarig jubileumconcert, want het Rotterdams Operakoor is een speciaal koor. Het jongste lid (van de 165) is 26, het oudste is 84 jaar. Wie eenmaal bij het ROK mag zingen – huisvrouwen, gepensioneerden, jongeren, ondernemers, Rotterdammers die al jaren in Tilburg wonen, maar nog steeds elke donderdagavond komen repeteren in de Prinsenkerk – houdt daar nooit meer mee op.
Zo ook Truus Bongaards (66) die al 45 jaar lid van het koor is en opera ‘heerlijk’ vindt. Hoewel een mens dat wel schijnt te moeten leren, als we mevrouw Bongaards mogen geloven. “Als mijn moeder toen ik klein was een sopraan opzette, riep ik: zet uit dat gegil. Nu vind ik het prachtig.”
Traditioneel geeft het koor twee nieuwjaarsconcerten. Maar een 75-jarig jubileum is andere koek. Dus werd er, bijna twee jaar geleden, met behulp van mevrouw Deutekom, besloten de integrale versie van Verdi’s I Lombardi op te voeren met solisten als de sopraan Liesbeth Damen, de tenor Andrea Poddighe en de boomlange bas Z. Edmund Tolliver. De belangstelling is groot. Als koor, orkest en solisten zaterdagavond al halverwege de eerste acte van Verdi’s I Lombardi zijn, schuifelen er af en toe nog mensen de grote zaal van de Rotterdamse Doelen binnen – de regenjassen nog onder de arm. “File voor de parkeergarage”, wordt er verontschuldigend gefluisterd.
Na afloop van het concert worden zangers en musici beloond met een minutenlange staande ovatie en een overdaad aan bravo’s. Voorzitter Dick Blom is zeer tevreden: “Het leek wel of iedereen vanavond boven zichzelf uitsteeg.”
Het enige dat hem nog rest, is de speech waarin hij een cadeautje aanbiedt aan Cristina Deutekom. Die wordt er verlegen van: echtgenoot Jaap moet er aan te pas komen om de boel uit te pakken. “Ik mag dan sentimenteel zijn”, meldt La Deutekom vastberaden, “maar jullie krijgen me toch niet aan het huilen.”
Op de foto (v.l.n.r.): Aad van Werkhoven, La Deutekom, Mel van Es en Jaap Deutekom kijken naar een cadeautje dat ter gelegenheid van het jubileum werd weggegeven (foto: Govert Coebergh).