Op zaterdag 16 juni werd – namens het College van de Stad Rotterdam – door Wethouder Sven de Langen de Erasmusspeld uitgereikt aan Joop Brands, voorzitter van het Rotterdams Operakoor.
Het Rotterdams Operakoor vierde op deze datum zijn 95-jarige bestaan met een feestelijke vaartocht door de Rotterdamse havens met de Marlina. Tijdens deze vaartocht meerde het schip aan aan de Parkhaven, waar Wethouder Sven de Langen aan boord kwam om onze voorzitter deze belangrijke Rotterdamse onderscheiding uit te reiken. Deze onderscheiding moest op Rotterdams grondgebied uitgereikt worden en gelukkig hoorden de Rotterdamse wateren daarbij!
Met deze onderscheiding wilde het koor zijn waardering voor Joop tastbaar maken. Hij mag wat het koor betreft echt in het zonnetje gezet worden voor alles wat hij voor de Rotterdamse samenleving doet. Wijkverbetering Crooswijk; de winkeliersvereniging; de organisatie van Smartlap tot Opera; zijn werk voor kinderen met een verstandelijke beperking en natuurlijk vooral voor alles wat hij voor het Rotterdams Operakoor deed en nog steeds doet!
Joop is met opgestroopte mouwen geboren op 14 januari 1944, als oudste zoon, in het laatste jaar van de oorlog, toen Rotterdam grotendeels in puin lag. Na hem zijn in de naoorlogse jaren nog een zoon en een dochter geboren. Joop was zoals gezegd een oorlogskind dat het delen met de paplepel ingegeven heeft gekregen. In de jaren van de wederopbouw hielp Joop van kinds af aan zijn ouders, die in de bloemenhandel zaten. Na zijn middelbare schooltijd, was het voor Joop en ook voor zijn broer en zus vanzelfsprekend dat ze het leven van hun ouders voortzetten in de bloemenhandel. In de periode dat Joop als jonge knul zijn ouders hielp, ontmoette hij Ria, de liefde van zijn leven waarmee hij drie kinderen kreeg, twee meiden en een jongen.
Gedurende zijn leven heeft Joop zich manifest gemaakt in het vrijwilligerswerk. Hij heeft zich ingespannen in wijkverbetering in Crooswijk, de winkeliersvereniging, allerlei eenmalige projecten, waar liefde, geld, verstand en inspanning nodig waren en dat deed hij naast zijn bloemenhandel en gezin. Een geluk voor Rotterdam dat Joop niet gezegend was met veel zitvlees. Tijdens de periode dat Joop nog geen bestuursfunctie had bij het Rotterdams Operakoor verzorgde hij met alle concerten de entourage en zorgde hij ervoor dat immense bloemstukken de podia versierden tijdens de optredens van het koor. Vanzelfsprekend waren de boeketten voor de solisten en dirigent na afloop ook door Joop belangeloos verstrekt. Joop heeft nooit een woord gerept over zijn bijdragen, die vaak veel verder gingen dan alleen het leveren van zijn tijd en inspanning. Ook financieel heeft Joop daar waar nodig en veelal achter de schermen zijn bijdragen met een liefdevolle vanzelfsprekendheid geleverd.
Joop raakte bij toeval in de ban van de opera, dat was toen hij als stevige rocker per ongeluk in aanraking kwam met operamuziek en het Rotterdams Operakoor. Hij raakte in de ban en werd op 12 februari 1989 lid van het koor om er nooit meer weg te gaan. Dat is inmiddels 31 jaar geleden.
Toen Joop zich bestuurlijk met het koor ging bemoeien was dat niet voor niets en meer dan hard nodig. Het koor had een aantal zware jaren achter de rug; jaren waarin er sprake was van financieel slecht beheer, waarin te grote ego’s zich bestuurlijk manifesteerden en waarin de sfeer in het koor niet prettig was. Joop heeft een op alle denkbare manieren zeer grote bijdragen geleverd om het koor weer financieel gezond te maken; hij heeft gezorgd voor rust en openheid, zodat het koor zich weer kon richten op het samen zingen en plezier maken.
Nadat Joop het voorzitterschap op zich had genomen – hij stond niet te dringen – heeft het koor zich ontwikkeld tot wat het nu is. Joop heeft een stabiel bestuur om zich heen, mensen die weten wat ze kunnen en waar ze voor staan. Het koor is financieel gezond en kan een stootje hebben. Joop heeft naast het bestuur een kring van ruim 30 koorleden waar hij te allen tijde een beroep op kan doen voor de meest uiteenlopende vraagstukken, want Joop herkent talent, hoeft zelf niet in het zonnetje, kan delegeren als de beste en heeft die persoonlijkheidskenmerken waardoor mensen graag voor hem willen werken.
Joop is een duidelijke kapitein, maar wel zo liefdevol dat hij de meeste mensen voor zich inneemt omdat hij “leven en laten leven” als motto echt in de praktijk brengt. Hij oordeelt en veroordeelt niet en gunt iedereen zijn plek in het bestaan.
Joop is wat we tegenwoordig met een mooi woord “Authentiek” noemen. Gewoon altijd zichzelf. Of hij nu spreekt met de burgemeester of met de slager op de hoek, zal niet van invloed zijn op hoe hij zich gedraagt. Joop is Joop en dat werd beloond met de Erasmusspeld.